ارائه رمان کلاسیک جک لندن از سفر یک سگ به نام باک به طبیعت ابتدایی و وحشی توسط فن آوری مدرن شاید جذابیت بصری داشته باشد، اما مشکل این است که وقتی شخصیت های انسانی در اطراف این سگ دیجیتالی وجود دارند، باورپذیر نیستند؛ و این در میزان 99.9٪ زمان فیلم صادق است. باک که یک سگ دیجیتالی است به نظر واقعی می رسد، اما اطراف او را اشخاص کارتونی و گاهاً کاریکاتوری پُر کرده اند. آوای وحش فیلم بدی نیست، اما به شدت فیلم مشکل داری است. حتی سگ به ظاهر واقعی اثر نیز با عملکرد گاهاً کارتونی اش با طرح واقع بینانه خود مغایرت دارد. این فیلم اثری است که یک فیلمنامه خوب و پر از شخصیت های جالب در کنار جلوه های ویژه خوبش می توانست آن را به طور کامل برای بیننده درگیر کننده تر کند. اما فیلمنامه مایکل گرین براساس کتابی با همین نام نوشته جک لندن کم عمق است.
در حالی که رمان مورد اقتباس فیلم یعنی آوای وحش یک کلاسیک ماندگار است، اما جنبه هایی در داستان قدرتمند آن وجود دارد که در حالت عادی برای کسی سرگرم کننده نیست. همین نکته در فیلمنامه کودکانه اثر نیز به شکلی عریان قابل مشاهده است. در بهترین حالت این اثر حکم یک کارتون تلوزیونی دم دستی را دارد که برای دیدن در آخر هفته با خانواده چیز بدی نیست. تعریف ساده فیلم آوای وحش این گونه است که اثر داستانی از یک سگ اهلی و خانگی است که به سفر کشف خود می رود، و مجدداً با طبیعت ارتباط برقرار می کند و خوی وحشی خود را که در درونش قرار دارد، آزاد می کند. البته به طور موازی فیلم می تواند چنین سفری را برای یک مرد نیز به نمایش بگذارد که او نیز به دنبال خانه واقعی اش می گردد. اما این سفر های اکتشافی در درون و هستی، زمانی چالشی می شوند که این لینک ها را به یک فیلمنامه غنی تبدیل کرده و سپس آن فیلمنامه را به یک تصویر متحرک دلگیر و حتی احساسی تبدیل کنید، که قطعاً آوای وحش این گونه نیست.
این فیلم بیشتر شبیه یک کارتون ساده است که خواسته در کنار چند تصویر جالب چند حرف خوب هم بزند. من در حال تماشای فیلم یاد چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم ۳ افتادم، چرا که در آوای وحش لحظه ای در نزدیکی پایان فیلم وجود که سگ وفادار اثر یعنی باک با جفت گُرگی خودش رو به جنگل هستند و چند گرگ نیز آنها را تماشا می کنند، مشابه چنین صحنه ای در انیمیشن مربی اژدها ۳ نیز وجود دارد، با این تفاوت که صحنه انیمیشن مرا احساسی کرد، اما اینجا و در فیلم من با خودم فکر کردم که آیا الان باید احساسی شد یا خیر! نتیجه : من حدس می زنم این بدان معنی است که فیلم به پایان می رسد. نکته جانبی: من می دانم که کتاب منبع اقتباس فیلم در سال 1903 منتشر شد، سالها قبل از آنکه سازندگان مربی اژدها حتی تبدیل به اسپرم یا ذره ای در این عالم شوند، چه رسد به تولد. من فقط می گویم وقتی این فیلم را تماشا کردم به مربی اژدها فکر کردم زیرا آن انیمیشن یک داستان مشابه را بی نهایت بهتر گفت.
آوای وحش فقط از یک فصل به فصل دیگر میپردازد، و از رویدادی به رویداد دیگر، بدون مکث برای کشف هر چیزی. ما در یک شهر کوچک شروع به دیدن داستان باک می کنیم. در آنجا همه عاشق او هستند، اما واضح است که او به آن مکان تعلق ندارد. باک همیشه چیزها را می شکند و میز غذا را خراب می کند. او یک توپ بزرگ انرژی است که بال های ضرب المثلی و عبرت گونه به آن گره خورده است. یک روز او ربوده می شود و به یوکان حمل می شود. باک توسط یک پستچی مهربان خریداری می شود که از سگ ها برای سورتمه خود در میان تپه ها و دریاچه های یخ زده هنگام ارسال نامه استفاده می کند. و این زنجیره تا پایان ادامه دارد. البته از جایی به بعد هریسون فورد در نقش جان تورنتون نیز به قصه و باک اضافه می شود، و آنها با هم یک رفاقت را شکل می دهند. در این میان صحنه هایی وجود دارد که جان و باک هر کاری را که یک مرد و سگش در مناطق وحشی انجام می دهند را دنبال می کنند، مانند ماهیگیری، جستجو برای طلا و پرسه زدن در اطراف طبیعت وحشی. هریسون فورد هنوز هم همان فورد جذاب و شوخ طبع در کالبد ایندیانا جونز و هان سولو است، او در این فیلم در مسیر دوست داشتنی بودن هریسون فوردی است. امثال عمر سی و هریسون فورد انسان هایی هستند که در پوشش نقش هایشان در شکل گیری زندگی باک نیز نقش دارند.
آوای وحش می توانست با اطمینان خاطر در ماجراهای حماسی رمان جک لندن فرو رود، اما تمرکز عجیب بر نقاط دیجیتالی و کاراکتر کارتونی باک، فیلم را از تبدیل شدن به یک اقتباس خوب دور کرده است. هرچند اجرای عالی تری نوتاری در کالبد باک و فورد باعث تشکیل لحطات نسبتاً جالب رفاقتی در فیلم شده، اما این کافی نیست. در The Call of the Wild هیچ گونه قوس شخصیتی وجود ندارد. و فیلم سفری نیست که در آن وفاداری کشف و هویت دار شود. فیلم یک طرح کلی با تعدادی لینک است که بدون ورود به هرکدامِ آن ها پایان می پذیرد. در مجموع تجربه دیدن آوای وحش برای یک بار شما را رنج نمی دهد اما در پایان چیز عجیبی نیر نصیب شما نمی کند.
