ارائه رمان کلاسیک جک لندن از سفر یک سگ به نام باک به طبیعت ابتدایی و وحشی توسط فن آوری مدرن شاید جذابیت بصری داشته باشد، اما مشکل این است که وقتی شخصیت های انسانی در اطراف این سگ دیجیتالی وجود دارند، باورپذیر نیستند؛ و این در میزان 99.9٪ زمان فیلم صادق است. باک که یک سگ دیجیتالی است به نظر واقعی می رسد، اما اطراف او را اشخاص کارتونی و گاهاً کاریکاتوری پُر کرده اند. آوای وحش فیلم بدی نیست، اما به شدت فیلم مشکل داری است. حتی سگ به ظاهر واقعی اثر نیز با عملکرد گاهاً کارتونی اش با طرح واقع بینانه خود مغایرت دارد. این فیلم اثری است که یک فیلمنامه خوب و پر از شخصیت های جالب در کنار جلوه های ویژه خوبش می توانست آن را به طور کامل برای بیننده درگیر کننده تر کند. اما فیلمنامه مایکل گرین براساس کتابی با همین نام نوشته جک لندن کم عمق است.
