استعداد ناب شرکت Blumhouse را بیشتر بشناسیم

شرکت بلوم‌هاوس که فیلم‌های ترسناک با بودجه کم را به آثاری پولساز در گیشه تبدیل می‌کند، مکان خوبی برای فیلمسازان آینده‌دار است. به عنوان سند این حرف فقط کافی است به فیلم Get Out، اولین کارگردانی جوردن پیل نگاه کنید که جنجالی را در هالیوود پدید آورد و اسکار بهترین فیلمنامه اصلی را به خود اختصاص داد.

نقد فیلم The Hunt - شکار

"شکار" ممکن است جدید و بحث برانگیز باشد، اما داستانهایی درباره انسانهایی که بشرِ زنده را برای ورزش و تفریح شکار می کنند، در سینما چیز جدیدی نیست؛ چرا که در سال ۱۹۳۲ ما شاهد فیلم The Most Dangerous Game ساخته ایروینگ پیکل و ارنست بی شوودسک بوده ایم و تا به امروز تولید چنین آثاری وجود داشته که در آن ما شاهد شرور هایی هستیم که صفات انسانی را پاک از دست داده اند. در وقع شکار هم برداشتی آزاد از داستان کوتاه خطرناک ترین بازی می باشد. هر چند تصور و فرض نمی شود، تماشای قاتلانی روانی که مردم فقیر را می کشند هیجان داشته باشد، اما شکار و پروسه شکار کردن در این فیلم چیز هیجان انگیزی به نطر می رسد. و البته همیشه شکافی عمیق در بدنه شکارچی یا شکارچی ها وجود دارد. شاید شکار ساخته کریگ زوبل کمی پیچیده تر از یک تریلر اکشن باشد، اما کماکان فرمول فیلم خبر از یک تیم انسانی می دهد که سعی در کشتن یکدیگر دارند. عده ای انسان ناگهان در میدان جنگ و نزدیک یک جعبه سلاح از خواب بیدار می شوند. آنها زودتر از آنکه گلوله ها شروع به پرواز کنند، خود را مسلح می کنند و می فهمند که داستان های "مانورگیت" بسیار واقعی هستند. اما احتمالاً می خواهید بدانید "Manorgate" مطرح شده در فیلم یعنی چه: یک تئوری توطئه گرا در مورد گرایش سیاسی راست وجود دارد که ادعا می کند لیبرال های ثروتمند محافظه کاران سنتی را ربوده و اجازه می دهند آنها در یک محیط باز رها شوند و سپس آنها را شکار می کنند.

نقد فیلم The Invisible Man - مرد نامرئی

 

بیشتر اوقات وقتی که فیلم تماشا می کنیم، مدت زمان زیادی طول می کشد تا ما کاملاً درگیر در دنیای آن اثر شویم. در این شرایط ذهن ما تمایل دارد در کسری از ثانیه شخصیت ها و دنیای اثری که تماشا می کنیم را پردازش کند، اما گاهی این پروسه حتی بیشتر هم طول می کشد. اما از طرفی دیگر ممکن است هر چند وقت یک بار ما فیلمی را با یک صحنه افتتاحیه مشاهده کنیم که به طرز موذیانه ای کارگردانی شده است، اینجا است که ما بی درنگ با یک سیلی به صورت خود مواجه می شویم، یا بهتر است بگویم مستقیم وارد واقعیت ماجرای فیلم می شویم. مثال چنین افتتاحیه هایی را می توان در شوالیه تاریکی، پدرخوانده و حتی شبکه اجتماعی دید. افتتاح فیلم The Invisible Man ممکن است به اندازه فیلمهای گفته شده نمادین نباشد، اما مطمئناً ما را با جهنمی تاریک و ترسناک روبرو می کند که نمای کلی فیلم را برای بیننده روشن می کند.