هر فیلمی که آنجلینا جولی را به عنوان یک قاتل بین المللی معرفی کند، تقریباً به تعبیری فیلمی است که خشونت را زیبا و فریبنده جلوه می دهد. اما فیلم "تحت تعقیب" اولین کارگردانی تیمور بکمامبتوف قزاق در سینمای هالیوود، جدا از نمایش خشونت پر زرق و برق چیز های دیگری را نیز درشت جلوه می دهد. در واقع این یکی از استراتژیک ترین آثار هالیوود در قرن ۲۱ می باشد. فیلم تحت تعقیب از نظر ساختار فنی اثری درخشان و جلا داده شده با کارگردانی مناسب است. در نمای کلی این فیلم ایده یا استراتژی خاصی را طراحی کرده و زیبا جلوه می دهد، سپس ایده خود را به مرحله باروری می رساند، و در نهایت بعد از زدن حرفش، بیننده را تسلی می بخشد. چنین سینمایی که در آن آثاری چون تحت تعقیب رشد می کنند، صنعتی پیچیده و هدفمندی است که در درون خود تناقض و تضاد را با هم پرورش می دهد، و گاهی تفکیک خوبی از بدی در چنین سینمای استراتژی داری دشوار خواهد بود. خشونت در این فیلم ابزار ارائه پیام است، بنابراین خرد شدن استخوان در مقابل استخوان، قصابی حیوان و انسان با تیغه های تیز و (بخصوص) کاشت گلوله در پیشانی به گونه ای که ممکن است به عنوان شکوفه زرشکی از پشت جمجمه بیرون بیاید - تعهد فیلم برای اجرای پیام هایی است که تقریباً فقط به دلایل زیبایی شناسی ذاتی می توان آن ها را توجیه کرد.
