بیشتر اوقات وقتی که فیلم تماشا می کنیم، مدت زمان زیادی طول می کشد تا ما کاملاً درگیر در دنیای آن اثر شویم. در این شرایط ذهن ما تمایل دارد در کسری از ثانیه شخصیت ها و دنیای اثری که تماشا می کنیم را پردازش کند، اما گاهی این پروسه حتی بیشتر هم طول می کشد. اما از طرفی دیگر ممکن است هر چند وقت یک بار ما فیلمی را با یک صحنه افتتاحیه مشاهده کنیم که به طرز موذیانه ای کارگردانی شده است، اینجا است که ما بی درنگ با یک سیلی به صورت خود مواجه می شویم، یا بهتر است بگویم مستقیم وارد واقعیت ماجرای فیلم می شویم. مثال چنین افتتاحیه هایی را می توان در شوالیه تاریکی، پدرخوانده و حتی شبکه اجتماعی دید. افتتاح فیلم The Invisible Man ممکن است به اندازه فیلمهای گفته شده نمادین نباشد، اما مطمئناً ما را با جهنمی تاریک و ترسناک روبرو می کند که نمای کلی فیلم را برای بیننده روشن می کند.
