نقد فیلم Bad Boys For Life - یک اکشن جالب و یک کمدی درام خوب

"پسران بد" بازگشتند
 

قهرمانان دوران کودکی ما دیگر همان مردانی نیستند که قبلاً بودند. سینما در حداقل پنج سال اخیر چیزی را به ما نشان داده که در آن قهرمانان بزرگ هم به زانو در آمده اند. برای مثال در سال ۲۰۱۵ راکی را دیدیم، مردی که روزی با چهره ای خونین اما خونسرد، آرواره های ایوان دراگو مخوف را درهم می کوبید، حالا در زندگی اش سقوط کرده است، و حتی به سرطان هم مبتلا شده، یا در سال گذشته آرنولد را با ترمیناتور جدیدش داشتیم، که نه تنها دیگر مو و چهره اش خاکستری شده، بلکه شخصیت ترمیناتور حالا یک همسر و فرزند هم دارد که با آنها در عمق جنگل آرام زندگی اش را می کند. یا در همین سینمای خودمان چندین سال است که دیگر جمشید هاشم پور با دو کلاشینکف و سَری تراشیده به مجرمین و قاچاقچیان حمله ور نمی شود. در واقع این اتفاق غمگینانه ای است، اما این واقعیت زشت و زیبا زندگی است که بهترین نسخه های این شخصیت ها / بازیگران را به ما داده است. افزایش سن برای مطابقت با حال امروز آنها، آسیب پذیری هایی به آنها افزوده است. البته این را نیز نباید فراموش کنیم که زیر بدن به ظاهر پولادین آنها نیز گوشت و خون جریان دارد. صورتهای آنها اغلب در گذر زمان چروکیده می شوند. آنها نقص دارند، و برای اولین بار قهرمانان ما نیز انسان هستند.

این پیش زمینه را گفتم تا وارد بحث فیلم پسران بد تا ابد (BAD BOYS FOR LIFE) شوم. میامی به عنوان لوکیشن اساسی این فرنچایز خیلی تغییر نکرده، و این همان است که همیشه در این فیلم ها وجود داشته، همچنین اولاد ناخلف مایکل بِی نیز کماکان در مرکز داستان هستند. اما قسمت جدید کمی جدی تر شده و البته رنگ های فیلم نیز به لطف کارگردانان جدید اشباع شده اند، و به نظر ترکیب رنگ فراتر از یک بسته مداد رنگی شش رنگ زمان مایکل بِی شده است، ولی همچنان پلیس های این شهر ستاره های راکی هستند که ظاهراً خیلی پول می گیرند، و می توانند ماشین های اسپرت و کاپشن های برند را نیز در اختیار داشته باشند. همچنین بر طبق گذشته هنوز زنانی که در خیابان قدم می زنند فقط دو نوع لباس در کمد خود دارند - شلوارک تیپِ جین و بیکینی ریز. اما جدا از این ها یک چیز به شکلی خاص تغییر کرده است، و آن کارآگاه مارکوس بورنت (مارتین لارنس) و کارآگاه مایک لاوری (ویل اسمیت) هستند.

واقعیت این است که من نگران بودم کارگردانان بلژیکی یعنی آدیل و بلال راهی را بروند که مایکل بِی می رفت، یعنی همان کودک بِی را مهندسی کنند. اما آنها این کار را نمی کنند. در واقع آنها دریافته اند که دیگر آزمایش گذشته نتیجه نمی دهد، بلکه باید برای تحمل این پسران بد، در آن ها تحول و تکامل ایجاد کرد. در نتیجه پسران بد تا ابد یک انتخاب بالغانه برای ادامه راهش در نظر گرفته است. مارکوس حالا پدربزرگ شده است و در برابر نوه اش گریه و زاری می کند و می خواهد برای ادامه یک زندگی خوش و آرام با خانواده و نوه اش، از کار خود بازنشسته شود. اما از طرفی دیگر مایک هنوز هم معتقد است که ۳۰ ساله است، اما در یک صحنه تکان دهنده در ابتدای فیلم با دریافت چندین گلوله بر پیکرش توسط یک فرد موتور سوار ترور می شود. در واقع این صحنه به ما می گوید مایک ضدگلوله دیگر غیر قابل نفوذ نیست. و آن مرد شیک پوش و خفن حالا برای زنده ماندن بر روی تخت بیمارستان محتاج دعای خیر دوستش و حکمت خداست. در این صحنه ما شاهد رنگ کردن ریش خاکستری و سفید او توسط دوستش مارکوس هستیم، این یعنی آنها هم پیر تر شده اند.

اگر اولین فیلم Bad Boys در مورد زن و شوهرهای تازه کاری بود که همه چیز را با پرخاش خراب می کردند تا زندگی یاد بگیرند، Bad Boys For Life با عواقب اعمال آنها برخورد می کند زیرا شیاطین گذشته برای تعقیب آنها باز می گردند. فیلمنامه کریس برمر، پیتر کریگ و جو کارناهان واقعاً به نسبت دو فیلم قبلی خوب است. در جایی از فیلم شخصیت مارکوس می گوید: "شاید زمان آن رسیده که ما دیگر پسران بد نباشیم و سعی کنیم مرد خوبی باشیم" این فقط یک نکته خنده دار نیست، بلکه همین موضوع تضاد اصلی فیلم را تشکیل می دهد. مثل یک سکانس موازی که مارکوس در حال کشیدن اهرم صندلی راحتی خود در اتاق است و مایک در حال کشیدن ترمز دستی ماشین خود در خیابان. مارکوس به نظر با سن و سالش کنار آمده و احساس آزادی می کند، ولی مایک به شدت ناخوشایند کماکان در فکر افتخارات گذشته است. اما آنها، علیرغم آنچه مایک معتقد است، همان کسی نیستند که قبلاً بوده اند. آنها در زمان حال دیگر فقط آسیب پذیر نیستند بلکه به طور مکرر نیز شکست می خورند. در واقع، آنها آنقدر شکست خورده اند و به حدی آشفته اند که به یک تیم کامل ارجاع داده می شوند تا در این راه به آنها کمک کنند.

بهترین چیزی که از دو فیلم اول مایکل بِی بیرون می آید و به این فیلم وصل می شود همان جمله معروف است، ما با هم شروع می کنیم، و با هم می میریم. در اینجا نویسندگان و کارگردانان کشف می کنند که در حقیقت این شعار چیزی فراتر از سطح یک جمله معمولی است. این بدان معناست که دوستی تا کنار تخت بیمارستان و رنگ کردن ریش دوست و حتی تا ۹۰ سالگی و تابوت هم ادامه دارد. دوستی چیزی نیست که با یک حادثه و ماجرا تمام شود بلکه دوستی چیزی ابدی است. آنها زندگی هایی دارند که فراتر از فریم ها هستند. دوستی آنها در طول سال ها قوام گرفته و رشد کرده است. بنابراین، هنگامی که مارکوس در یک کلیسا می نشیند، و قلب شکسته اش را با اشک مرطوب بر آستین خود می پوشاند و می گوید: "اگر او را نجات دهی، دیگر خشونت به این دنیا نمی برم." برای من بیننده باور پذیر است. این صحنه کمک می کند تا اسمیت و لارنس شیمی پویا داشته باشند. نکات ریز دیگری نیز در فیلمنامه وجود دارد. از جمله مضمون دوستی و خانواده که در طرف شرور ماجرا گسترش می یابد. در سوی منفی داستان ما با مادر و پسری روبرو هستیم که به دنبال انتقامی کهنه هستند. به طور کلی فیلمنامه پسران بد جدید چیز ناجوری نیست مثل آن مکالمه ای که در باب وجود جهنم شکل می گیرد و با یک صحنه اکشن تبدیل به یک تمثیل می شود.

به طرز عجیبی، برخی سکانس های اکشن و زمان طولانی ضعیف ترین قسمت های فیلم هستند. البته سکانس های اکشن بد نیستند، بلکه گاهی خیلی طبیعی و ساده هستند. برخلاف فیلم های مایکل بی اینجا ما شاهد پرواز اشیا و انفجار های عجیب نیستیم - به جای آن ما با اکشن کوچک تر اما هوشمند تر روبرو هستیم. باور کنید، من طرفدار مایکل بی نیستم - اما سکانس های اکشن او همیشه با اشتیاق و حتی استروئید بیشتری به بیننده تزریق می شد، که این امر در فیلمی مثل این به خوبی کار می کرد. شاید کمبود اکشن اکتان بالا به این دلیل است که آدیل و بلال شخصیت را بیشتر درک می کنند. آنها می دانند آنچه که باعث می شود این نوع فیلم ها واقعاً کار کنند، تشدید جریانات احساسی است. به همین منظور در آن جبهه ها، Bad Boys For Life فیلم خوبی است. این به راحتی بهترین فیلم Bad Boys یا پسران بد تا کنون است. پسران بد تا ابد، چیزی نیست جز یک زمان خوب. این فیلم لحظات عاطفی را شیک بسته بندی می کند، طنز درخشان دارد که طرفداران دو فیلم اول مطمئناً به دنبال آن هستند و در بخش های خسته کننده ماجرا - اکشن های سریع و هوشمند ارائه می دهد. سرگرم کننده بودن فیلم بیش از حد کافی است تا بتوانید با پایان آن کنار بیایید. این واقعاً باعث خوشحالی من می شود که بگویم پسران بد برگشته اند و این چیزی نیست جز اثبات دوستی اسمیت و لارنس در تمام این سالها. این فیلم یک زمان خوب واقعی است.