وقتی با عنوانی مثل بیا پیش بابایی مواجه می شویم، خود به خود پیش بینی می کنیم که تحمل چنین فیلمی عجیب و کمی سخت است. اما در مقابل، ژانرِ فیلم ما را مجاب می کند استدلال دیگری پیرامون فیلم داشته باشیم. بیا پیش بابایی فراتر از یک سفر معمولی به سمت پدر است، واضح تر بگویم هیچ چیز این اثر قابل پیش بینی نیست. بیا پیش بابایی، فیلمی مهیج به کارگردانی انت تیمپسون و با بازی الیجا وود است. یک جوان بعد از سال ها دوری، به واسطه نامه پدرش تصمیم می‌گیرد تا به دیدار او در یک کلبه دورافتاده برود اما…!
داستانی مرموز و غیر قابل پیش بینی با طنزی عجیب در این فیلم به هم گره خورده است. و همچنین با وجود همه زشتی های موجود در روایت، این یک فیلم زیبا است. این زیبایی نه فقط به دلیل لوکیشن جذاب و جالب، بلکه بیشتر به خاطر فیلمبرداری دانیل کَتز است. بیا پیش بابایی جسورانه، سرگرم کننده و رنگارنگ است. داستان و اجراها در محدوده فیلم واقعاً خوب هستند. به هم پیوستن و تنوع ژانری در یک فیلم کوچک کار ساده ای نیست، اما تیمپسون به عنوان کارگردان توانسته با دید قدرتمند خود به داستان باعث چنین فرم جالبی شود. در مجموع بیا پیش بابایی به طرز شگفت انگیزی پوچ و مضحک است، اما یک پوچی دلپذیر!
