"پسران بد" بازگشتند
قهرمانان دوران کودکی ما دیگر همان مردانی نیستند که قبلاً بودند. سینما در حداقل پنج سال اخیر چیزی را به ما نشان داده که در آن قهرمانان بزرگ هم به زانو در آمده اند. برای مثال در سال ۲۰۱۵ راکی را دیدیم، مردی که روزی با چهره ای خونین اما خونسرد، آرواره های ایوان دراگو مخوف را درهم می کوبید، حالا در زندگی اش سقوط کرده است، و حتی به سرطان هم مبتلا شده، یا در سال گذشته آرنولد را با ترمیناتور جدیدش داشتیم، که نه تنها دیگر مو و چهره اش خاکستری شده، بلکه شخصیت ترمیناتور حالا یک همسر و فرزند هم دارد که با آنها در عمق جنگل آرام زندگی اش را می کند. یا در همین سینمای خودمان چندین سال است که دیگر جمشید هاشم پور با دو کلاشینکف و سَری تراشیده به مجرمین و قاچاقچیان حمله ور نمی شود. در واقع این اتفاق غمگینانه ای است، اما این واقعیت زشت و زیبا زندگی است که بهترین نسخه های این شخصیت ها / بازیگران را به ما داده است. افزایش سن برای مطابقت با حال امروز آنها، آسیب پذیری هایی به آنها افزوده است. البته این را نیز نباید فراموش کنیم که زیر بدن به ظاهر پولادین آنها نیز گوشت و خون جریان دارد. صورتهای آنها اغلب در گذر زمان چروکیده می شوند. آنها نقص دارند، و برای اولین بار قهرمانان ما نیز انسان هستند.
